عصر پجشنبه ای دلگیر با بغضی غریب از ته دل به یاد می آورم آنروز را که شعار میدادیم :
پنجره واکن که خبر میرسد. ازپس این شام سحر میرسد. جمعه همه کاوه آهنگریم. دولت ضحاک به سر میرسد.
و دور و برم را که میبینم ...کاوه ها در زندان و مادرانشان ماتم زده و آنها که کاوه نشدند. در صف شیر و یارانه و سهم الحیات.
پنجره واکن که خبر میرسد. ازپس این شام سحر میرسد. جمعه همه کاوه آهنگریم. دولت ضحاک به سر میرسد.
و دور و برم را که میبینم ...کاوه ها در زندان و مادرانشان ماتم زده و آنها که کاوه نشدند. در صف شیر و یارانه و سهم الحیات.
